مدرسه آتن – ارسطو و افلاطون

رافائل سانتسیو (به ایتالیایی: Raffaello Sanzio) یا رافائلو سانتی (۶ آوریل ۱۴۸۳ میلادی – ۶ آوریل ۱۵۲۰ میلادی) که بیشتر با اسم کوچکش رافائل شناخته می‌شود، نقاش و معمار ایتالیایی دوران اوج رنسانس است. رافائل، نمونه وارترین هنرمند دورهٔ رنسانس پیشرفته‌است. او با آنکه شدیداً تحت تأثیر لئوناردو دا وینچی و میکلانژ بود، سبک خاصی پدید آورد که آرمانهای هنر رنسانس پیشرفته را به روشنی بیان می‌کند. او ضمن آنکه از هر هنرمند دیگری می‌آموخت، به نیروی ابتکار و اصالت پر توان خود نیز میدان می‌داد؛ آنچه را که بهتر می‌توانست به کار گیرد، جذب می‌کرد و گرایش کلاسیک روزگار خویش را به قالب شکل می‌ریخت. او چنان خستگی ناپذیرانه با روحیهٔ هنر کلاسیک کار می‌کرد که هنرش را تقریباً می‌توان رستاخیز هنر یونان در اوج تکاملش تلقی کرد. گوته، شاعر و منتقد پر آوازهٔ آلمانی، دربارهٔ رافائل گفته است که وی مجبور به تقلید از یونانیان نبود زیرا خودش همچون یونانیان می‌اندیشید و احساس می‌کرد. وی به همراه میکل‌آنژ و لئوناردو دا وینچی، سه‌گانه استادان بزرگ دوران خود را تشکیل داده‌است.

مدرسه آتن (مکتب آتن) (به ایتالیایی: Scuola di Atene) یکی از معروفترین آثار نقاش رنسانس ایتالیایی، رافائل (۱۴۸۳ – ۱۵۲۰ میلادی) است که در خلال سال‌های ۱۵۱۰ و ۱۵۱۱ میلادی به عنوان بخشی از نقشهای دیواری اقامتگاه پاپ در واتیکان خلق شده‌است.

این اثر به عنوان شاهکار رافائل و تجسمی تمام عیار از روح کلاسیک دوران اوج رنسانس (به انگلیسی: High Renaissance) شناخته می‌شود، زمانی که پاپ جولیوس دوم به تشویق هنرمندان بزرگی چون رافائل، لئوناردو دا وینچی، دل سارتو و میکل آنژ پرداخت و شهر رم، عملاً جایگزین شهر فلورانس در تمرکز آثار هنری اروپا در طول سال‌های رنسانس شد.

در این اثر، چهره‌های مختلفی از مشهورترین فلاسفه یونان باستان، دانشمندان و دیگر شخصیتهای شناخته شده به تصویر کشیده شده‌اند. به دلیل این که خود رافائل به‌طور صریح به نام شخصیتهای موجود در اثر اشاره نکرده‌است یا منبع مشخصی دربارهٔ این اثر و نامگذاری شخصیتهای آن وجود ندارد، تشخیص آن‌ها همواره با شبهاتی همراه بوده‌است، با این حال توافقی کلی در نامگذاری این عده وجود دارد.